Over Anniek
Mijn naam is
Anniek de Wit
Ik ben geboren in 1989 en dankzij mijn opa en tantes zat ik een half jaar later al voor het eerst (voor de foto) op een paard. Na dat moment wilde ik nooit meer anders. Toen ik net kon praten vertelde ik al dat ik geen kinderen wilde maar een paard, tot nu toe werkt dat plan nog steeds uitstekend voor mij. Als er paarden in de buurt waren stond ik er tussen, of ze nu gewend waren aan mensen of niet. Ik had de luxe om al vanaf een jaar of 5 te kunnen paard rijden bij mijn tantes en op mijn 8e mocht ik naar een “echte” manege. Toen ik ongeveer 12 jaar was kwam er een man op een wit paard zonder hoofdstel en zadel voorbij. Sinds die dag heb ik mijn instructrices alleen nog maar moeilijke vragen gesteld over waarom we toch al die bitten, zwepen en slofteugels nodig hadden. Ik heb daar helaas toen nooit een goed antwoord op gekregen.
Een jaar later stalde mijn tante haar huidige paard bij De Paardenmaat. Daar heb ik jaren lang mogen hebben ervaren hoe het is om vanuit een band van vertrouwen en wederzijds respect met paarden te communiceren. Ik heb daar niet alleen geleerd over lichaamstaal van paarden maar ook over wat mijn eigen lichaamstaal verteld en hoe natuurlijk leiderschap werkt. De spiegel die de paarden mij voor hielden was altijd helder en leerzaam. En gelukkig doen ze dat nog steeds! Ik heb in mijn rij lessen op De Paardenmaat kennis mogen maken met rijden vanuit de principes van Centerd Riding. Maar als voornamelijk heel veel buitenritten gemaakt op de paarden van mijn tantes en vele andere paarden.
Doordat Eef Nibbelink mij had overgehaald om op mijn 21e een paard te kopen en samen met haar bij Ylvie Fros te komen staan, kwam ik in contact met de Academische Rijkunst. Mijn eerste eigen paard Damasco heb ik vanaf zijn 3 jaar langzaam kennis laten maken met werken aan de hand. Soms brengt het leven je op andere paden en zo doende ben ik de Academische Rijkunst even uit het oog verloren door een verhuizing en heb ik weer vooral een heleboel bosritten gemaakt.
​
Damasco heeft echter een wat lange weke rug en ik kwam tot inzicht dat als ik langer van het rijden zou willen genieten het voor hem echt wel beter zou zijn om meer gymnastiserende oefeningen te doen. In 2016 ben ik weer meer gaan trainen met de Academische Rijkunst maar bleef het bos toch ook heel fijn. Na een peesblessure van Damasco in 2020 waardoor hij 7 maanden heeft stil gestaan, heb ik me volledig in de AR gestort onderleiding van mijn vriendinnetje en super fijne instructrice Eef. In September 2023 heb ik mijn Grondwerk-Longetest mogen halen.
In september 2024 heb ik de Squiretest behaald.
Ik les regelmatig bij Eef en doe geregeld mee als praktijk deelnemer aan clinics van Bent Brandrup, Hanna Engstrom, Katrine Buur, of Christoffer Dahlgren. In de afgelopen jaren heb ik meerdere paarden voor mensen mogen trainen in de academische Rijkunst om ze beter in balans te krijgen. Ik ben de eigenaren dankbaar voor het vertrouwen en de paarden voor hun lessen. Want elk paard voelt weer anders en leert op hun eigen manier. Omdat je een paard van iemand anders pas echt kan helpen als je ook de eigenaar leert hoe je het paard kan helpen, ben ik les gaan geven. Wat ik even leuk vind als zelf met paarden bezig zijn.
​
Inmiddels ben ik ook een opleiding begonnen als Paarden Osteopaat aan het Vluggen Institute. Zo dat ik nog paarden nog beter kan helpen om hun lichaam goed te kunnen gebruiken.
​
Naast de paarden werk ik vooral als geluidstechnicus mee aan documentaires, films en televisie programma’s.