Academische Rijkunst
“Dressage is for the horse, not the horse for dressage!"
-Bent Branderup-
Paarden zijn niet door natuur bedacht voor de mens om op te rijden. Toch doen we dit al eeuwen. En al eeuwen lang zijn er ook geweldige paardenmensen geweest die wisten dat we het paard moeten leren om ons te dragen. Door het natuurlijke evenwicht van het paard, wordt een groot deel van het ruitergewichtopgevangen door de voorbenen. Doordat in de voorbenen de gewrichten loodrecht op elkaar staan zijn, kunnen de voorbenen niet buigen en wordt het extra gewicht opgevangen door, doorde gewrichten, pezen en ligamenten, die erg gevoelig zijn voor blessures. De achterhand van het paard is daarin tegen zeer geschikt voor het dragen van gewicht. Het achterbeen bestaat uit zeer buigzame gewrichten en een hoop sterke spieren. Dit geeft kracht en genoeg vering voor het opvangen van de extra last. We willen het paard dus graag leren om meer gewicht op de achterhand te nemen als we er op willen zitten.
Dit kan een paard natuurlijk niet van het ene op het andere moment. Om het paard op te leiden tot rijpaard wordt er eerst vanaf de grond getraind. Door midden van werken aan de hand en aan de longe leren we het paard de hulpen aan en brengen we het paard steeds meer in evenwicht en kunnen we het paard rechtrichten. Rechtrichten tdat je het paard links en rechtsom even soepel en sterk maakt. Paarden hebben namelijk net als mensen een sterke en minder sterke kant, waardoor ze van nature scheef zijn. Wanneer we op de rug gaan zitten betekent dat, dat er op de ene kant van het paard meer druk komt te staan dan op de andere kant, waardoor het paard niet in balans kan bewegen, dit kan overbelasting veroorzaken.
Door middel van een aantal oefeningen kunnen we een balans bereiken waarin het paard zo recht mogelijk door zijn lichaam beweegt. Door het gewicht langzaam naar achter te brengen wordt het ruitergewicht steeds makkelijker te dragen en worden oefeningen zoals de piaffe, passage, pirouette en tal van andere hoge schooloefeningen mogelijk.
“Two spirits who want to do what two bodies can do”
-Bent Branderup-
Als we de oefeningen voor het paard op logische wijze hebben uitgelegd aan het paard en deze is er metaal en fysiek aan toe om een ruiter te kunnen dragen, kunnen we beginnen met het rijden. Binnen de AR wordt er naar gestreefd om het paard puur op onze zit te rijden. Alle andere hulpen, zoals teugels en benen, zijn secundair. Hierdoor smelt je als het ware samen met het paard en kan het rijden als pure kunst worden gezien. Want kunst ontstaan niet door dwang en druk. Maar doordat “Twee lichamen doen, wat twee zielen willen.”
Gelukkig kunnen we putten uit (eeuwenoude) kennis en hoeven we niet alles zelf uit te vinden.
De Academische Rijkunst volgens Bent Brandeup geeft ons daarin alle handvaten. De AR is gestoeld op kennis van de oude meesters. Zoals Xenophon (430-354 v. Chr.), Pluvinel (1550-1620), De La Guerniere (1688-1751) en Gustav Steinbrecht (1808-1885). Bent Branderup vertaalt deze kennis naar het moderne paard en de huidige ethische standaarden voor het trainen van paarden. Ook neemt hij de nieuwste wetenschappelijke onderzoeken mee in zijn zoektocht naar de beste trainingsmethode voor het paard. Wil je hier meer over lezen neem dan een kijkje op de website van de Academische Rijkunst Nederland.
De Academische Rijkunst kijkt niet alleen naar wat het paard fysiek aan kan maar ook naar het mentale draagvlak. Het mentale aspect van het paard is even belangrijk. Een mentaal gezond paard is een blij en trots paard en dat toont zich in de hele uitstraling van het paard. Het creëert een paard wat graag meewerkt en meedenkt. Veel trainings-, en gedragsproblemen komen voort uit dat het paard mentaal niet goed snapt wat er van hem verwacht wordt of fysiek de oefening niet aankan of verkeerd uitvoert.
De Academische rijkunst begeleidt de mens om de beste trainer van voor zijn paard te maken. Het biedt een gedegen opleiding met alle kennis van de biomechanica en werking van het paardenlichaam. Zodat de trainer precies weet hoe, waarom en wanneer we bepaalde oefeningen doen met onze paarden. Je leert te zien, te voelen en te begrijpen wat er gebeurt in het paardenlichaam.
The Epitome of Innovation
